Zon, zee, strand!
Door: Zoë
Blijf op de hoogte en volg Zoë
20 April 2015 | Ghana, Cape Coast
Daar ben ik weer! Het is al weer even geleden dus tijd voor een nieuwe update. We waren gebleven in Bimbilla, onze tussenstop op de reis van Tamalé naar Hohoe.
14 April
We werden rond een uur of 8 ongevraagd wakker gemaakt door de hotelmedewerker, hij wist van ons plan om vandaag naar Hohoe te reizen en waarschijnlijk moesten we toch echt ons bed uit wilden we dat halen. Snel deden we ons aan, pakten onze backpacks in en vroegen hem hoe we het snelste in Hohoe zouden komen. Hij vertelde dat er een rechtstreekse bus ging naar Accra en deze ook daar zou stoppen, weer zonder over te stappen dus. We konden dit echter maar moeilijk geloven aangezien de iedereen, waaronder de lonely planet, aangaf dat de reis van Tamalé naar Hohoe gepaard zou gaan met veel wachten en veel overstappen. Na nog een aantal mensen gevraagd te hebben bleek het echter toch te kloppen en stonden we dus rond kwart voor 9 bij het busstation. Om 10 uur zou de bus vertrekken. Toen alle spullen ingeladen waren kon iedereen mooi op tijd de bus in. Wachtend tot we in konden stappen bleek echter dat nog niet alles op het dak van de bus beland was. We hoorden luid gemekker en keken achterom, werd daar een geit aan z'n poten, hup, één, tweee, drie, zo het dak op geslingerd. Zielige geit. Zo vertrokken we dus om 10 uur in een volgepropte trotro met drie geiten op het dak naar Hohoe. Na een 6 uur durende, zweterige, plakkerige reis kwamen we aan. Snel vonden we het Hostel en waren helemaal gelukkig met ons mooie kamertje met werkende douche en wc. Dit bleek een uur later erg handig aangezien ik helaas de hele avond en een gedeelte van de nacht boven de wc mocht hangen. Alles wat ik dronk kwam er meteen weer uit en ik heb dus ook maar niks gegeten die avond. We (z)aten samen met 3 belgen die we in Tamalé al even hadden gezien en nu weer tegen kwamen. Met hen maakten we de afspraak morgen samen naar de Wli watervallen te gaan aangezien dat bij ons allebei op de planning stond.
15 April
Na een onrustige nacht met veel overgeven en weinig slaap werd ik de volgende dag wakker. Ik ging ervan uit dat alles weer over was en Inge en ik aten beide een bordje fruitsalade als ontbijt. Helemaal super voelde ik me nog niet maar ik wilde koste wat kost mee en dus vertrokken we samen met de belgen naar de waterval. Daar besloten we de 5 uur durende klim/wandeling te maken die ons eerst via de bergen bij de upper falls zou brengen en daarna bij de lower falls. Na nog wat chocoladekoekjes vertrokken we met onze gids het bos in. Wat een prachtige natuur! echt supermooi. Na een pittige klim door het oerwoud kwamen we boven en hadden we een prachtig uitzicht op de watervallen en de bergen. Het viel me echter een heel stuk zwaarder dan verwacht, terwijl ik dacht dat ik toch best prima kon wandelen en klimmen. Na nog een klim begon m'n maag echter op te spelen en besloot ik niet meer verder te wandelen en de rest zonder mij door te laten gaan. Toen de gis de andere vier de weg aan het wijzen was bleek waarom het minder ging dan ik wou; ik gooide het beetje eten dat in mijn maag zat er weer uit. Toch nog niet helemaal fit dus. Samen met de gids, die op bnn is geweest en dat maar al te graag (20 keer!) aan mij wilde vertellen, liep ik terug naar onder en wachten we bij de poel van de lower falls op de rest. Heerlijk in het water voelde ik me stukken beter en genoot ik van de prachtige waterval en de vleermuizen die aan de top vlogen. Spijt dat ik was meegegaan had ik zeker niet want dit uitzicht had ik niet willen missen! Na een uurtje kwam de rest me verlossen van onze gids, die maar bleef aandringen dat ik BNN moest mailen over zijn organisatie en zijn plannen, en genoten we nog heerlijk van het water en de rust. Vlak voor we naar huis gingen gooide ik de rest van mijn ontbijt eruit dus besloot ik op aanraden van de andere meiden van mijn studie om toch even naar het ziekenhuis te gaan en te checken op malaria. Best een beleving, zo'n buitenlands ziekenhuis. We moesten steeds weer naar een ander loket op gebouw, uiteraard allemaal precies in de juiste volgorde, en overal waar we iets moesten betalen hadden ze geen wisselgeld waardoor Inge 3 keer op en neer is gerend op zoek naar iemand die kon wisselen. Toen ik mijn verhaal vertelde aan de dokter was de eerste vraag; are you pregnant? Het grapje; 'I hope not viel' hier iets anders dan in Nederland en al giechelend vroeg de zuster; Do you do the chickiechickie? Waarop ik uiteraard ja moest antwoorden en Inge er maar gauw aan toevoegde 'yes but protected'. Ze snapte gelukkig dat zwangerschap niet de oorzaak kon zijn en ik werd doorgestuurd voor een bloedtest. Gelukkig bleek ik geen malaria te hebben. Ik kreeg 3 verschillende soorten medicijnen voorgeschreven en mocht weer naar huis. Inge heeft in het hostel nog een salade gegeten en daarna zijn we lekker naar bed gegaan. Morgen stond namelijk de reis naar cape coast op de planning, eindbestemming van de reis en de plek waar we onderzoek gaan doen!
16 April
Na een heerlijk ontbijtje van omelet en brood vertrokken we naar het trotro station van Hohoe. Al snel vonden we een trotro en nu een half uurtje wachten zat de trotro vol en vertrokken we naar Accra. Na een wederom plakkerige reis waarbij ik vurig hoopte niet te hoeven overgeven en Inge zich volprpote met immodium kwamen we ongedeerd aan in Accra. Hier moesten we pinnen en overstappen op de trotro naar Cape Coast. Dit ging allemaal vrij soepel en een uurtje later vertrokken we. We zeten heerlijk ruim want op de driepersoonbank zaten ook gewoon echt maar drie mensen, goddelijk! Na een ontspannen ritje kwamen we aan in de stad en pakten een taxi naar Oasis beach resort. Tijdens de taxi rit viel ons al op dat deze stad echt een verademing was ten op zichte van de drukke stoffige steden die we tijdens onze reis hadden gezien. Aangekomen in het resort (rieten parasolletjes in het strand en ronde hutjes als kamers, geen zwembaden of huize hoge hotelgebouwen hoor) waren we helemaal gelukkig en deelde een lekkere pasta bolognese aan het strand. Daarna gingen we redelijk snel naar bed, uitgeput van onze reis.
17 April
Wat is het toch heerlijk om wakker te worden en te kunnen ontbijten aan de zee met een lekkere, frisse bries. Na het ontbijt besloten we de stad te verkennen en wilden we ook een aantal dingen scoren zoals korte broeken, een badhanddoek, haarverzorging en een pincet. Wonder boven wonder lukte dit allemaal supersnel en kwamen we met onze handen vol terug. We waren helemaal blij met het stadje en zagen onszelf hier wel vier weken vertoeven. Wel merkte ik meteen dat de hitte niks voor mij was en dat ik nog niet helemaal fit was. We besloten terug te gaan en weer lekker te relaxen aan het strand, dat hadden we wel verdiend. We kwamen erachter dat Lizzy en Laura, twee studiegenootjes, ook al gearriveerd waren en liepen met hen ook nog een rondje door de stad. teruggekomen in het hotel waar zij sliepen (het hotel waar we de komende 4 weken verblijven) zagen we dat nog een deel van de groep was aangekomen en dat we bijna compleet waren. We spraken af om met z'n alle aan het strand te eten. De laatste van de groep was tegen die tijd ook in cape coast aangekomen en met z'n alle aten en kletsten we de rest van de avond.
18 april
Vandaag vonden Inge en ik het tijd om te zwemmen aangezien we dat de hele reis nog niet hadden gedaan. Lizzy en Laura hadden de week ervoor in een resort in Elmina (een plaatsje vlakbij) gezeten en namen ons en de anderen hier mee naar toe. Het was echt een heerlijk luxe resort met zwembad aan het strand, ligbedjes en handdoeken. We besloten dat de 5 euro entree die ze vroegen dit echt wel waard was en genoten van een heerlijk ontspannende dag. Inge en ik voelden ons echt ultiem gelukkig elke keer dat we het water in gingen. Na deze fijne dag in het water aten we met z'n alle in Cape Coast en speelde nog wat spelletjes waarna Inge en ik teruggingen naar ons hotel om te slapen.
19 april
Vandaag onze laatste dag vakantie. We besloten helemaal niks te doen en keken hoe jongens voetbalden op het strand onder het genot van een pizza. Rond half 4 werd het toch tijd om deze heerlijke plek te verlaten en te verhuizen naar het mighty victory hotel waar we de komende 4 weken verblijven. Om 5 uur zouden we meeten met de hele groep inclusief docenten om door te spreken wat de plannen zijn voor de komende 4 weken. Toen ik echter nog even naar het cybercafe wilden om mijn werkplan voor het onderzoek uit te printen bleek dat ik mijn telefoon in de taxi had laten liggen. Gauw ging ik terug naar het hotel waar we de taxi hadden gepakt. In eerste instantie hadden zij geen idee welke taxichauffeur het was en voor een moment was ik bang dat ik m'n telefoon echt kwijt zou zijn. Gelukkig kwamen ze er na wat rondbellen achter wie het was en was de chauffeur zo lief om mijn telefoon naar het hotel te komen brengen. Lucky me. Tijdens de bespreking werden algemene regels uitgelegd en verteld wat we morgen moeten gaan doen. Het is de bedoeling dat we een grand tour maken van de stad, dat wil zeggen dat we door de stad gaan lopen en gaan kijken wat we tegenkomen dat van toepassing is op ons onderwerp, in mijn geval dus begrafenissen. Ook moeten we al wat praatjes gaan maken over het onderwerp zodat we wat beter in kaart krijgen wat er allemaal te vinden is en wat uitgangspunten zijn voor ons onderzoek. Ik ben echt heel benieuwd en vind het stiekem ook wel een beetje spannend. Vakantie is nu echt over en het leerproject waar we al sinds het eerste jaar naar uitkijken gaat nu echt beginnen. Volgende week kan ik jullie hopelijk al wat meer vertellen over mijn bevindingen maar nu eerst lekker slapen.
Tot de volgende keer allemaal!
Knuffel, Zoë
14 April
We werden rond een uur of 8 ongevraagd wakker gemaakt door de hotelmedewerker, hij wist van ons plan om vandaag naar Hohoe te reizen en waarschijnlijk moesten we toch echt ons bed uit wilden we dat halen. Snel deden we ons aan, pakten onze backpacks in en vroegen hem hoe we het snelste in Hohoe zouden komen. Hij vertelde dat er een rechtstreekse bus ging naar Accra en deze ook daar zou stoppen, weer zonder over te stappen dus. We konden dit echter maar moeilijk geloven aangezien de iedereen, waaronder de lonely planet, aangaf dat de reis van Tamalé naar Hohoe gepaard zou gaan met veel wachten en veel overstappen. Na nog een aantal mensen gevraagd te hebben bleek het echter toch te kloppen en stonden we dus rond kwart voor 9 bij het busstation. Om 10 uur zou de bus vertrekken. Toen alle spullen ingeladen waren kon iedereen mooi op tijd de bus in. Wachtend tot we in konden stappen bleek echter dat nog niet alles op het dak van de bus beland was. We hoorden luid gemekker en keken achterom, werd daar een geit aan z'n poten, hup, één, tweee, drie, zo het dak op geslingerd. Zielige geit. Zo vertrokken we dus om 10 uur in een volgepropte trotro met drie geiten op het dak naar Hohoe. Na een 6 uur durende, zweterige, plakkerige reis kwamen we aan. Snel vonden we het Hostel en waren helemaal gelukkig met ons mooie kamertje met werkende douche en wc. Dit bleek een uur later erg handig aangezien ik helaas de hele avond en een gedeelte van de nacht boven de wc mocht hangen. Alles wat ik dronk kwam er meteen weer uit en ik heb dus ook maar niks gegeten die avond. We (z)aten samen met 3 belgen die we in Tamalé al even hadden gezien en nu weer tegen kwamen. Met hen maakten we de afspraak morgen samen naar de Wli watervallen te gaan aangezien dat bij ons allebei op de planning stond.
15 April
Na een onrustige nacht met veel overgeven en weinig slaap werd ik de volgende dag wakker. Ik ging ervan uit dat alles weer over was en Inge en ik aten beide een bordje fruitsalade als ontbijt. Helemaal super voelde ik me nog niet maar ik wilde koste wat kost mee en dus vertrokken we samen met de belgen naar de waterval. Daar besloten we de 5 uur durende klim/wandeling te maken die ons eerst via de bergen bij de upper falls zou brengen en daarna bij de lower falls. Na nog wat chocoladekoekjes vertrokken we met onze gids het bos in. Wat een prachtige natuur! echt supermooi. Na een pittige klim door het oerwoud kwamen we boven en hadden we een prachtig uitzicht op de watervallen en de bergen. Het viel me echter een heel stuk zwaarder dan verwacht, terwijl ik dacht dat ik toch best prima kon wandelen en klimmen. Na nog een klim begon m'n maag echter op te spelen en besloot ik niet meer verder te wandelen en de rest zonder mij door te laten gaan. Toen de gis de andere vier de weg aan het wijzen was bleek waarom het minder ging dan ik wou; ik gooide het beetje eten dat in mijn maag zat er weer uit. Toch nog niet helemaal fit dus. Samen met de gids, die op bnn is geweest en dat maar al te graag (20 keer!) aan mij wilde vertellen, liep ik terug naar onder en wachten we bij de poel van de lower falls op de rest. Heerlijk in het water voelde ik me stukken beter en genoot ik van de prachtige waterval en de vleermuizen die aan de top vlogen. Spijt dat ik was meegegaan had ik zeker niet want dit uitzicht had ik niet willen missen! Na een uurtje kwam de rest me verlossen van onze gids, die maar bleef aandringen dat ik BNN moest mailen over zijn organisatie en zijn plannen, en genoten we nog heerlijk van het water en de rust. Vlak voor we naar huis gingen gooide ik de rest van mijn ontbijt eruit dus besloot ik op aanraden van de andere meiden van mijn studie om toch even naar het ziekenhuis te gaan en te checken op malaria. Best een beleving, zo'n buitenlands ziekenhuis. We moesten steeds weer naar een ander loket op gebouw, uiteraard allemaal precies in de juiste volgorde, en overal waar we iets moesten betalen hadden ze geen wisselgeld waardoor Inge 3 keer op en neer is gerend op zoek naar iemand die kon wisselen. Toen ik mijn verhaal vertelde aan de dokter was de eerste vraag; are you pregnant? Het grapje; 'I hope not viel' hier iets anders dan in Nederland en al giechelend vroeg de zuster; Do you do the chickiechickie? Waarop ik uiteraard ja moest antwoorden en Inge er maar gauw aan toevoegde 'yes but protected'. Ze snapte gelukkig dat zwangerschap niet de oorzaak kon zijn en ik werd doorgestuurd voor een bloedtest. Gelukkig bleek ik geen malaria te hebben. Ik kreeg 3 verschillende soorten medicijnen voorgeschreven en mocht weer naar huis. Inge heeft in het hostel nog een salade gegeten en daarna zijn we lekker naar bed gegaan. Morgen stond namelijk de reis naar cape coast op de planning, eindbestemming van de reis en de plek waar we onderzoek gaan doen!
16 April
Na een heerlijk ontbijtje van omelet en brood vertrokken we naar het trotro station van Hohoe. Al snel vonden we een trotro en nu een half uurtje wachten zat de trotro vol en vertrokken we naar Accra. Na een wederom plakkerige reis waarbij ik vurig hoopte niet te hoeven overgeven en Inge zich volprpote met immodium kwamen we ongedeerd aan in Accra. Hier moesten we pinnen en overstappen op de trotro naar Cape Coast. Dit ging allemaal vrij soepel en een uurtje later vertrokken we. We zeten heerlijk ruim want op de driepersoonbank zaten ook gewoon echt maar drie mensen, goddelijk! Na een ontspannen ritje kwamen we aan in de stad en pakten een taxi naar Oasis beach resort. Tijdens de taxi rit viel ons al op dat deze stad echt een verademing was ten op zichte van de drukke stoffige steden die we tijdens onze reis hadden gezien. Aangekomen in het resort (rieten parasolletjes in het strand en ronde hutjes als kamers, geen zwembaden of huize hoge hotelgebouwen hoor) waren we helemaal gelukkig en deelde een lekkere pasta bolognese aan het strand. Daarna gingen we redelijk snel naar bed, uitgeput van onze reis.
17 April
Wat is het toch heerlijk om wakker te worden en te kunnen ontbijten aan de zee met een lekkere, frisse bries. Na het ontbijt besloten we de stad te verkennen en wilden we ook een aantal dingen scoren zoals korte broeken, een badhanddoek, haarverzorging en een pincet. Wonder boven wonder lukte dit allemaal supersnel en kwamen we met onze handen vol terug. We waren helemaal blij met het stadje en zagen onszelf hier wel vier weken vertoeven. Wel merkte ik meteen dat de hitte niks voor mij was en dat ik nog niet helemaal fit was. We besloten terug te gaan en weer lekker te relaxen aan het strand, dat hadden we wel verdiend. We kwamen erachter dat Lizzy en Laura, twee studiegenootjes, ook al gearriveerd waren en liepen met hen ook nog een rondje door de stad. teruggekomen in het hotel waar zij sliepen (het hotel waar we de komende 4 weken verblijven) zagen we dat nog een deel van de groep was aangekomen en dat we bijna compleet waren. We spraken af om met z'n alle aan het strand te eten. De laatste van de groep was tegen die tijd ook in cape coast aangekomen en met z'n alle aten en kletsten we de rest van de avond.
18 april
Vandaag vonden Inge en ik het tijd om te zwemmen aangezien we dat de hele reis nog niet hadden gedaan. Lizzy en Laura hadden de week ervoor in een resort in Elmina (een plaatsje vlakbij) gezeten en namen ons en de anderen hier mee naar toe. Het was echt een heerlijk luxe resort met zwembad aan het strand, ligbedjes en handdoeken. We besloten dat de 5 euro entree die ze vroegen dit echt wel waard was en genoten van een heerlijk ontspannende dag. Inge en ik voelden ons echt ultiem gelukkig elke keer dat we het water in gingen. Na deze fijne dag in het water aten we met z'n alle in Cape Coast en speelde nog wat spelletjes waarna Inge en ik teruggingen naar ons hotel om te slapen.
19 april
Vandaag onze laatste dag vakantie. We besloten helemaal niks te doen en keken hoe jongens voetbalden op het strand onder het genot van een pizza. Rond half 4 werd het toch tijd om deze heerlijke plek te verlaten en te verhuizen naar het mighty victory hotel waar we de komende 4 weken verblijven. Om 5 uur zouden we meeten met de hele groep inclusief docenten om door te spreken wat de plannen zijn voor de komende 4 weken. Toen ik echter nog even naar het cybercafe wilden om mijn werkplan voor het onderzoek uit te printen bleek dat ik mijn telefoon in de taxi had laten liggen. Gauw ging ik terug naar het hotel waar we de taxi hadden gepakt. In eerste instantie hadden zij geen idee welke taxichauffeur het was en voor een moment was ik bang dat ik m'n telefoon echt kwijt zou zijn. Gelukkig kwamen ze er na wat rondbellen achter wie het was en was de chauffeur zo lief om mijn telefoon naar het hotel te komen brengen. Lucky me. Tijdens de bespreking werden algemene regels uitgelegd en verteld wat we morgen moeten gaan doen. Het is de bedoeling dat we een grand tour maken van de stad, dat wil zeggen dat we door de stad gaan lopen en gaan kijken wat we tegenkomen dat van toepassing is op ons onderwerp, in mijn geval dus begrafenissen. Ook moeten we al wat praatjes gaan maken over het onderwerp zodat we wat beter in kaart krijgen wat er allemaal te vinden is en wat uitgangspunten zijn voor ons onderzoek. Ik ben echt heel benieuwd en vind het stiekem ook wel een beetje spannend. Vakantie is nu echt over en het leerproject waar we al sinds het eerste jaar naar uitkijken gaat nu echt beginnen. Volgende week kan ik jullie hopelijk al wat meer vertellen over mijn bevindingen maar nu eerst lekker slapen.
Tot de volgende keer allemaal!
Knuffel, Zoë
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
